تأثیر توسعه مالی بر احتمال تداوم رونق و رکود

چکیده: در این مطالعه با کمک شاخص ترکیبی توسعه مالی که به روش عامل پویا استخراج گریده، به بررسی تأثیر توسعه مالی بر احتمال تداوم رونق در اقتصاد ایران پرداخته شده است. سایر متغیرهایی که در این تحقیق به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر ادوار تجاری به کار رفته عبارتند از؛ شوک قیمت های نفت، شوک پول و شوک تکنولوژی و روش استخراج هر یک از این متغیرها که به تفصیل در فصول 3 و 4 تشریح شده است به ترتیب عبارتند از؛ روش مورک، متدولوژی باکس – جنکیز و پسماند سولو. مدل بکار رفته جهت بررسی ارتباط توسعه مالی و سایر متغیرهای مدل با احتمال تداوم رونق، مدل لاجیت – پرابیت می باشد و دامنه زمانی مورد مطالعه، سال های 1358 الی 1388 است. نتایج پس از برآورد شاخص ها و اجرای مدل به دست آمده عبارتند از: یک - روند توسعه مالی بر اساس شاخص به دست آمده در ایران طی برخی سال ها نزولی و برخی سال ها رو به رشد می باشد و دچار تغییرات نه چندان کمی بوده است. دو - توسعه مالی بر احتمال تداوم رونق اثر معنی دار مثبتی دارد. البته شایان ذکر است، از آنجایی که شاخص های اولیه توسعه مالی که به کمک آنها شاخص ترکیبی استخراج شده است بر اساس استاندارهای صندوق بین المللی پول تهیه شده و شرایط توسعه مالی – بخش بانکی - در اقتصاد ایران تا اندازه کمی منطبق با شرایط کشورهای توسعه یافته است به همین دلیل میزان اثرگذاری، اندک است. سه - شاخص توسعه مالی را می توان به عنوان شاخصی که قادر به پیش بینی موقعیت ادوار تجاری است به کار برد. این امر نشان می دهد چنانچه سیاست های اقتصادی کشور در راستای توسعه مالی کشور باشند، می توان به رخداد رونق اقتصادی و یا تداوم آن امیدوار بود. همچنین می توان با کمک بررسی بازار مالی از نظر موقعیت توسعه یافتگی، اقدام به پیش بینی ادوار تجاری نمود و در پی آن سیاست های لازم جهت تداوم رونق و یا تسریع برون رفت از موقعیت رکود را اجرا نمود.